รีวิวหนัง Jackie

เป็นภาพยนตร์น่าจับตามองอีกเรื่องหนึ่งทีเดียวสำหรับ Jackie ผลงานการกำกับของ พาโบล ลาร์เรน ที่ส่งผลให้นักแสดงนำอย่าง นาตาลี พอร์ตแมน ได้รับรางวัลสาขานักแสดงนำฝ่ายหญิงยอดเยี่ยมจากเวที Critic’s Choice Awards พร้อมทั้งคว้ารางวัลในสาขาแต่งหน้ายอดเยี่ยม และสาขาออกแบบเครื่องแต่งกายยอดเยี่ยม มาอีก 2 รางวัล ซีรี่ย์เกาหลี

Jackie เป็นภาพยนตร์ชีวประวัติที่เล่าถึงช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดของ อดีตสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของประเทศสหรัฐอเมริกา นามว่า แจ็กเกอลีน เคนเนดี้ (รับบทโดย นาตาลี พอร์ตแมน) ในช่วงเวลาก่อนและหลังสามีของเธอ จอห์น เอฟ เคนเนดี้ (รับบทโดย แคสปาร์ ฟิลลิปสัน) จะถูกลอบยิงเสียชีวิต เธอผู้เป็นภรรยาจำต้องแบกรับความทุกข์จากการสูญเสีย และในขณะเดียวกันก็ต้องดำเนินชีวิตประจำวันในฐานะผู้จัดการงานศพของสามีเพื่อให้เขาเป็นประธานาธิบดีที่คนทั้งประเทศจะจดจำตลอดไป

การดำเนินเรื่องเป็นไปในลักษณะบันทึกความทรงจำหลังจากที่การสูญเสียผ่านพ้นไปแล้วราว 1 สัปดาห์ โดยแจ็กกี้เป็นผู้ให้สัมภาษณ์แก่นักข่าว เพื่อนำบทความไปลงในนิตยสาร LIFE การนำเสนอจะอาศัยวิธีตัดสลับเหตุการณ์ช่วงต่าง ๆ ในชีวิตของเธอ

ภาพของ นาตาลี พอร์ตแมน ที่แทบจะเรียกได้ว่าเป็นผู้แบกรับเรื่องราวในภาพยนตร์กว่า 90% นั้น ถูกนำเสนออย่างละเอียดลออทั้งในแง่วิธีการพูด น้ำเสียง ท่าทางการเดิน เนื่องจากเธอได้ศึกษาเรื่องราวและเทปบันทึกการพาทัวร์ทำเนียบขาวของแจ็กกี้ตัวจริง

ตัวหนังสะท้อนให้เห็นว่า ภายใต้ความเป็นวัตถุนิยมของแจ็กกี้นั้น…เธอมีความเป็นภาพลักษณ์นิยมแฝงอยู่ในตัวสูงมาก เพราะเมื่อสังเกตดูในหลาย ๆ ฉาก จะพบว่าบทบาทหน้าที่ของ (อดีต) สุภาพสตรีหมายเลข 1 ผู้นี้ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการเป็นหน้าเป็นตาให้กับสามี ทั้งในช่วงที่เขามีชีวิตอยู่ หลังจากที่เสียชีวิตไปแล้ว และไม่เว้นแม้แต่ในยามที่สามีของเธอถูกลอบยิง

ในปัจจุบัน มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่กำลังถูกครอบงำด้วยแนวคิดเรื่องภาพลักษณ์นิยมจากการพยายาม “สร้าง” สิ่งต่าง ๆ เพื่อให้คนอื่นรอบตัวหันมาให้ความสนใจ ให้การยอมรับ ตลอดจนการยกย่องสรรเสริญ แจ็กกี้เองก็เช่นเดียวกัน สิ่งที่เธอ “สร้าง” เพื่อให้ทุกคนในประเทศจดจำสามีของเธอก็คือ “หน้าประวัติศาสตร์” โดยเทียบเคียงกับอดีตประธานาธิบดีที่มีชื่อเสียงอย่าง ลินคอล์น ซึ่งผลที่ปรากฏออกมาอาจจะเป็นแค่เพียงการที่ประชาชนสามารถจดจำชื่อ จอห์น เอฟ เคนเนดี้ ได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นประธานาธิบดีของประเทศ แต่ไม่ได้จดจำว่าเขาเคย “สร้าง” อะไรให้กับประเทศบ้าง

จุดเด่น

– หนังคุมมู้ดและโทนให้ดูหดหู่ทั้งเรื่อง เพราะเน้นไปที่อารมณ์ความรู้สึกของแจ็กกี้ มากกว่าปัญหาการเมืองระหว่างบุคคล

– นาตาลี พอร์ตแมน สามารถแบกเนื้อเรื่องทั้งหมดไว้ได้อย่างสวยงาม

– ตัวหนังทิ้งปมไว้ให้คิดต่อว่า…เมื่อต้องออกจากทำเนียบขาวโดยกะทันหัน แม่หม้ายอย่างเธอกับลูกอีก 2 ชีวิตจะดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไร

จุดอ่อน

– หนังไม่ได้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับประธานาธิบดี จอห์น เอฟ เคนเนดี้ มากนัก เรียกได้ว่ามีฉากที่เห็นหน้านักแสดงน้อยมาก รวมถึงไม่ได้เล่าถึงการสืบสาวหาตัวคนร้าย และกระบวนการทางกฎหมายต่าง ๆ

– เนื้อเรื่องเป็นการเล่าของแจ็กกี้เพียงด้านเดียว อีกทั้งตอนท้ายเรื่องเธอก็ได้ตรวจทานบทสัมภาษณ์พร้อมปรับแก้อีกครั้งก่อนอนุญาตให้นำไปตีพิมพ์ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ที่เรื่องราวในเรื่องไม่ใช่ความจริงทั้งหมด !